Εκτύπωση Κλείσιμο Παραθύρου
Σε μια εποχή πλήρους σχεδόν απαξίωσης κάθε μορφής αρχαιρεσιών και ενασχόλησης με τα κοινά, αλλά και μιας κοσμογονίας αλλαγών που συντελούνται αναφορικά με το δικηγορικό κλάδο, οι φετινές εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΣΑ δεν αποτελούν μια απλή ευκαιρία για μία επιλογή σχετική αποκλειστικά και μόνο με κλαδικά συμφέροντα. Αντίθετα, συνιστούν μια μοναδική ευκαιρία επιλογής για το μέλλον και μετάδοσης ενός μηνύματος εκ μέρους της κοινωνίας απέναντι σε όσα παρακολουθεί ως απλός δέκτης τελευταία και την πληγώνουν υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών.
Η επιλογή της Κυβέρνησης να πορευτεί σε λογικές «μνημονιακές» και άκρως αντιαναπτυξιακές με στόχο τη δήθεν αναμόρφωση της οικονομίας μας - στην πραγματικότητα όμως αποκλειστικά και μόνο την εξασφάλιση της αποπληρωμής των δανειστών μας - αποδεχόμενη προτάσεις «έξωθεν», έχει δημιουργήσει σειρά κοινωνικών αντιδράσεων.
Μεταξύ των κλάδων που στοχοποιήθηκαν άδικα μέσω της σύμπραξης Κυβέρνησης και τρόικας είναι και ο δικηγορικός, δημιουργώντας μάλιστα στους κόλπους της κοινωνίας την όλως αντίθετη προς την πραγματικότητα εικόνα του δικηγόρου ως ενός επαγγελματία με τεράστια κέρδη, αρνούμενου πεισματικά να συμβάλλει στα δημόσια βάρη.
Μέτρα «δικηγοροκτόνα», όπως είναι για παράδειγμα η επιβολή ΦΠΑ στην παροχή των δικηγορικών υπηρεσιών, η «καρτελοποίηση» των αμοιβών, η διακοπή της «αιμοδοσίας» των Συλλόγων δια της κατάργησης των γραμματίων προείσπραξης, αλλά και η «υπαλληλοποίηση» μεγάλου μέρους συναδέλφων - ιδίως των νέων - με όχημα τη γεωγραφική απελευθέρωση, εντάσσονται στην προσπάθεια κυβερνητικών και τροϊκανών παραγόντων για το λεγόμενο «άνοιγμα» του επαγγέλματός μας, ένα άνοιγμα που οδηγεί με μαθηματικά βέβαιο τρόπο στην «εμπορευματοποίηση» του κλάδου και αποτελεί μια γενικότερη προσπάθεια που έγινε όχι μόνο εις βάρος της δικηγορικής κοινότητας αλλά και ερήμην της.
Πρόσωπα από την απελθούσα διοίκηση δυστυχώς συνέπραξαν διά της ανοχής τους στην επιβολή μέτρων που αλλάζουν μια για πάντα τη μέχρι σήμερα εικόνα του λειτουργήματός μας. Η ταύτισή τους και η σύμπνοιά τους με τις κυβερνητικές αποφάσεις, με τις αποφάσεις ενός πολιτικού κόμματος στο οποίο εντάσσονται κατά κοινή ομολογία, δεν μπορεί παρά να αποτελεί αναμφισβήτητο δικαίωμά τους.
Ωστόσο, η εμφάνισή τους ως «σωτήρων» του δικηγορικού κλάδου και η επιδίωξη της ανάληψης της ηγεσίας του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας, δεν μπορεί παρά – συνδυαζόμενη με το προγενέστερο έργο τους – να αποτελεί πρόκληση για το μέσο συνάδελφο.
Η κρίσιμη εθνική αλλά και κλαδική συγκυρία επιτάσσουν μία και μόνο επιλογή: την ενότητα. Ενότητα όχι μόνο ιδεολογική ή παραταξιακή, αλλά δικηγορική. Προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η αποκατάσταση της πανελλήνιας δικηγορικής αλληλεγγύης και η χάραξη μιας νέας, δυναμικής και διεκδικητικής πορείας για το μέλλον.
Η συστράτευση όλων των δυνάμεων για την επίτευξη του στόχου αυτού είναι απαραίτητη, ενώ ο σεβασμός μας απέναντι στην προσπάθεια και τις θέσεις των συνυποψηφίων μας αποτελεί το υπόβαθρο πάνω στο οποίο φιλοδοξούμε να «χτίσουμε» ένα καλύτερο δικηγορικό οικοδόμημα. Οι αρχαιρεσίες του Συλλόγου μας, μέλη του οποίου τυγχάνουν σκεπτόμενα μέλη της κοινωνίας μας, δύνανται να μετατραπούν στην απαρχή της εκδήλωσης μιας έντονης δυσαρέσκειας προς μεθοδεύσεις αντεθνικές, που πλήττουν το μέσο πολίτη, αιφνιδιάζοντάς τον και αφαιρώντας του κεκτημένα δικαιώματα.
Οι δικηγόροι της Αθήνας έχουν τη δυνατότητα να στείλουν μέσω του δεύτερου γύρου των εκλογών προς κάθε αποδέκτη το μήνυμα πως επιθυμούν να καταστούν συνδιαμορφωτές των εξελίξεων που τους αφορούν και όχι απλοί δέκτες τους. Οι καταστάσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι δυσχερείς και, για το λόγο αυτό, η ευθύνη μας μεγάλη.
Με απόλυτη συναίσθηση αυτής, πορευόμαστε – πέρα από μικροκομματικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις – στο δρόμο της σύγκρουσης με λογικές αδράνειας, μαχόμενοι για την καθημερινότητα και το μέλλον της δικηγορίας.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κόσμος ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ" της 5ης/6ης Μαρτίου 2011.