Η "απελευθέρωση" του δικηγορικού επαγγέλματος - λειτουργήματος δεν θα αντιμετωπιστεί με προσκόλληση στο παρελθόν και με μεθόδους που απέτυχαν (ήδη στην πράξη οι ελάχιστες αμοιβές έχουν καταργηθεί έμμεσα ή άμεσα) αλλά με τα ίδια τα όπλα που δίνει η εμπορευματοποίηση της δικηγορίας.
Ιδού μερικές σκέψεις:
α) Σύνδεση αμοιβής με ευθύνη. Αν πχ κάποιος βρίσκει δικηγόρο που θα κάνει έλεγχο τίτλων για € 20, να μην μπορεί να διεκδικήσει πάνω από το 20πλάσιο της αμοιβής που κατέβαλε αν τυχόν ο έλεγχος δεν ήταν ορθός (με εξαίρεση περιπτώσεις δόλου και βαρειάς αμέλειας). Ή όπως λένε και οι έμποροι, ό,τι πληρώσεις παίρνεις.
β) Καμία πειθαρχική κύρωση από το ΔΣΑ αν δεν είχε καταβληθεί η νόμιμη αμοιβή (πρώην ελάχιστη)
γ) Εφαρμογή της νομοθεσίας του ανταγωνισμού (ελεύθερου και αθέμιτου) και στη δικηγορία...
δ) Πρόβλεψη για τις περιπτώσεις επαναλαμβανόμενης παροχής νομικών υπηρεσιών στον αυτό εντολέα με πληρωμή κατ' αποκοπή (προσημειώσεις, τροχαία, διαταγές πληρωμής) για να μη σημειωθούν κρούσματα εκδικάσεως υποθέσεων με € 50 το κομμάτι...

Και επισημαίνω: Καμία προστατευτική διάταξη δεν έχει αποτέλεσμα, όσο υπάρχει τέτοιος δικηγορικός πληθωρισμός... Αν δεν μπει φραγμός στην παραγωγή δικηγόρων (όχι φυσικά με κλειστό αριθμό- θα ήταν και παράνομο και ανήθικο αλλά με σοβαρές εξετάσεις στους συλλόγους) ό,τι και να πούμε, ό,τι και να πετύχουμε σε επίπεδο διαπραγμάτευσης, το παιχνίδι είναι χαμένο.

Κατά τα λοιπά, διαφωνούσα ανέκαθεν με τους τοπικούς περιορισμούς και είναι ευτυχές που επιτέλους καταργούνται αλλά βλέπω με καχυποψία τη διαφήμιση.

Σε κάθε περίπτωση, ένας νέος, γενναίος κόσμος ανοίγεται μπροστά μας.