Σε συνθήκες παρατεταμένης εθνικής κρίσης, η αναφορά σε κλαδικά συμφέροντα ή προβλήματα εγκυμονεί τον κίνδυνο να εκτραπεί σε συντεχνιακή μικροψυχία, αν δεν διατυπωθεί με εθνική και κοινωνική ματιά. Προϋποθέτει όμως να αρθούν και χρόνιες στρεβλώσεις για την εισοδηματική κατάσταση του κλάδου και τη συμβολή του στα δημόσια βάρη.

Εκκινώντας από το τελευταίο, πρέπει σχηματικά να λεχθεί ότι ένα κατεξοχήν ελεύθερο επάγγελμα έχει στραγγαλιστεί στη μέγγενη της «υπαλληλοποίησης». Ο δικηγορικός υπερπληθωρισμός, η ανισοβαρής κατανομή αλλά και η θεματική εξειδίκευση της δικηγορικής ύλης καθώς και η πρακτική μετάπτωση των δικηγορικών εταιρειών σε κεφαλαιουχικές, αλλοίωσαν την ιδιοσυστασία του επαγγέλματός μας. Η ποιοτική αυτή «μετάλλαξη» του δικηγορικού λειτουργήματος είχε μοιραία και εισοδηματικό αντίκτυπο. Νέοι δικηγόροι, με ακαδημαϊκές δάφνες, δεν εξαιρούνται από «τη γενιά των 700 ευρώ» και άλλοι, μεγαλύτερης ηλικίας και εμπειρίας, βλέπουν τις εξελίξεις να τους ξεπερνούν.