Η ανάδειξή μου στη θέση του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών αποτελεί ύψιστη τιμή, την οποία μού επιφύλαξε η κοινότητα των συναδέλφων μου. Σε μια εποχή στην οποία η «μνημονιακή» κατανόηση της δικηγορίας ως εμπορικής δραστηριότητας πλήττει τον θεσμικό ρόλο του δικηγόρου ως συλλειτουργού στην απονομή της Δικαιοσύνης, το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας καλείται να δώσει ουσιαστικές και αποτελεσματικές μάχες για την ανάκτηση του κύρους του δικηγορικού λειτουργήματος και τη συνδιαμόρφωση των εξελίξεων που μας αφορούν.

Τρίτη, 15 Μαρτίου 2011,

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,

Κυρίες και Κύριοι,

Ανέρχομαι στο βήμα αυτό του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, με ιδιαίτερο δέος και ιδιαίτερη συγκίνηση.

Με ιδιαίτερο δέος γιατί το έχουν λαμπρύνει πολύ αξιότεροι από μένα και είμαι βέβαιος ότι και στο μέλλον θα το κοσμήσουν πολύ πιο άξιοί μου. Με ιδιαίτερη συγκίνηση γιατί η τιμή που έγινε στο πρόσωπό μου είναι η μεγαλύτερη τιμή για ένα δικηγόρο.

Η δικηγορική οικογένεια της Αθήνας μάς έδωσε σήμερα εντολή ευθύνης και ενότητας. Μας επεφύλαξε την ύψιστη τιμή να αναλάβουμε τη διοίκηση του ΔΣΑ.

Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας όλους όσοι εμπιστεύτηκαν την προγραμματική μας πρόταση και στήριξαν σ’ αυτήν την ελπίδα της αλλαγής και της θεσμικής μάχης.

Τιμούμε όλους ανεξαιρέτως τους συναδέλφους ανεξαρτήτως της επιλογής τους. Συγχαίρουμε τους συνυποψηφίους μας για τον αξιοπρεπή αγώνα τους και σεβόμαστε τη θεσμική τους διαδρομή.

Ο Γιάννης Αδαμόπουλος υποψήφιος Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και επικεφαλής του συνδυασμού «Κοινωνία των Δικηγόρων» σε συνέντευξή του στο politis-gr.com μιλά για τη σημερινή (αλλά και τη μεθαυριανή) εκλογική αναμέτρηση στον ΔΣΑ.

-Ποιο είναι το διακύβευμα του β’ γύρου των εκλογών του ΔΣΑ;

Έχω την αίσθηση ότι το διακύβευμα είναι διττό. Αφενός η θεσμική έκφραση της δικηγορικής κοινότητας σε επίπεδο εσωτερικής οργάνωσής της. Αφετέρου, η δυνατότητα εξαγωγής ενός ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού μηνύματος. Οι δύο αυτοί άξονες τέμνονται σε ένα σημείο, την ανάγκη καταδίκης βλαπτικών πολιτικών που υποβαθμίζουν το λειτούργημά μας και αλλοιώνουν τη φύση του κομίζοντας μια «μνημονιακή», εμπορευματοποιημένη εκδοχή του.