Η απονομή της Ελληνικής Δικαιοσύνης έχει ξεφύγει από τα όρια του Συντάγματός μας εδώ και πολύ καιρό ενώ ο κάθε Έλληνας πολίτης στενάζει κυριολεκτικά στα Δικαστήρια.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι αναβολές που δίνει το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών για την εκδίκαση έφεσης κατά αποφάσεων του Ειρηνοδικείου προσδιορίζονται το 2014, ενώ οι υποθέσεις π.χ. της Τακτικής Μονομελούς το 2013, που σημαίνει πως ο μεν πολίτης θα περιμένει μέχρι το έτος 2013 για να δικαστεί η υπόθεσή του, ο δε δικηγόρος μετά το έτος 2013 για να πληρωθεί. Και όλα αυτά μόνο στον πρώτο βαθμό απονομής της ελληνικής δικαιοσύνης γιατί έπεται και συνέχεια...

Κανείς δεν είναι σίγουρος ότι το 2013 θα εκδικαστεί η υπόθεσή του διότι υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες... μπορεί την ημέρα της εκδίκασης να υπάρχει πανελλαδική απεργία, απεργία της ΑΔΕΔΥ, των δικαστικών υπαλλήλων, των δικηγόρων, εκλογές ή το πολύ σύνηθες τα τελευταία χρόνια φαινόμενο του τηλεφωνήματος για βόμβα… και έτσι τελικά η υπόθεση να αναβληθεί για το 2016 και πάει λέγοντας…

Ενώ όλα αυτά τα τραγελαφικά συμβαίνουν κατά την απονομή της πολιτικής δικαιοσύνης στην ποινική δικαιοσύνη τώρα, δικογραφίες αναμένουν τον δικαστικό έλεγχο από το 1990, οι μισές σχεδόν δίκες αναβάλλονται, ενώ το τεράστιο κύμα των μηνύσεων - υπολογίζεται ότι εκκρεμούν περίπου ένα εκατομμύριο - βουλιάζει τις εισαγγελίες ολόκληρης της χώρας.

Και σε όλα τα παραπάνω προστίθενται οι απαράδεκτες κτηριακές και υλικοτεχνικές δικαστηριακές υποδομές που παραπέμπουν σε Τριτοκοσμικές Χώρες, οι ατελείωτες ουρές αναμονής για την κατάθεση των δικογράφων και τον προσδιορισμό της δικασίμου τους που μεταφράζεται σε χιλιάδες χαμένες εργατοώρες, κ.λ.π.

Το ως άνω φαινόμενο έχει όνομα και λέγεται ΑΡΝΗΣΙΔΙΚΙΑ και οδηγεί τους πολίτες στην απόγνωση, την οικονομική εξόντωση και την αυτοδικία, καθώς αποδυναμώνεται το δικαίωμά τους και κλονίζεται η εμπιστοσύνη τους στη Δικαιοσύνη και κατ’ επέκταση στο Κράτος Δικαίου, στο οποίο ερείδεται η Δημοκρατία και οι θεσμοί της, τους δε δικηγόρους στον οικονομικό μαρασμό.

Είναι γεγονός, λοιπόν, ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη «βουλιάζει» μέρα με την μέρα. Και δεν βουλιάζει αργά και σταθερά οπότε θα ήταν κατά ένα τρόπο υπό έλεγχο αλλά ανεξέλεγκτα και με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Και αναρωτιόμαστε όλοι, υπάρχει τρόπος να διορθώσουμε αυτό το «αλαλούμ» που επικρατεί στην Ελληνική Δικαιοσύνη;

• Γιατί να μην εφαρμόσουμε την «ηλεκτρονική δικαιοσύνη», όπως εφαρμόζεται στην υπόλοιπη Ευρώπη και Αμερική με την ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων και μηδενικό κόστος;
• Γιατί να μην εφαρμόσουμε την απλή διαδικασία που εφαρμόζεται σε Αμερική και Ευρώπη για να μην αναβάλλονται πολύ μακριά οι υποθέσεις και να μη ταλαιπωρούνται καθημερινά σε όλη την Ελλάδα δεκάδες χιλιάδες δικηγόροι και πολίτες με δαπανηρές αναβολές και μετακινήσεις; Ο Δικαστής καλεί ένα μήνα πριν τη δικάσιμο του διαδίκους και τους ρωτά εάν θα γίνει η δίκη ή εάν θα αναβληθεί. Εάν ζητήσει κάποιος αναβολή, δίνεται σε μία κοντινή δικάσιμο με αποτέλεσμα να μην ταλαιπωρούνται οι πολίτες στα Δικαστήρια και να μην «ξοδεύονται» εκατομμύρια χαμένες εργατοώρες.

Και μου έρχεται στο μυαλό ένα εύλογο ερώτημα: πώς σε μια περίοδο οικονομικού σπαραγμού για την χώρα μας θα προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις όταν οποιαδήποτε δικαστική εμπλοκή θα είχε καταστροφικές συνέπειες ακόμη και σε μια υγιή επένδυση…;

Ένα είναι πάντως σίγουρο: Δεν μπορεί να θεωρείται «σοβαρή» μια χώρα και να αξιώνει τον σεβασμό και την στήριξη των εταίρων της όταν οι πολίτες της εξαναγκάζονται να περιμένουν σχεδόν μια ολόκληρη δεκαετία για να αποφανθεί η Δικαιοσύνη για το δίκιο τους...

 
Βασιλική Κυριοπούλου
Υποψήφιος Σύμβουλος ΔΣΑ
«Κοινωνία των Δικηγόρων»