Αγαπητοί συνάδελφοι,

Το άρθρο 42 του Ν.Δ 3026/1954 «Κώδικος Περί Δικηγόρων» όπως ισχύει, προβλέπει και προστατεύει τα δικαιώματα των δικηγόρων που απορρέουν «από την παροχή των υπηρεσιών μας», από την σύνταξη συμβολαιογραφικών εγγράφων εχόντων αντικείμενο την σύνταξη, μετάθεση αλλοίωση ή κατάργηση πραγματικών δικαιωμάτων επί ακινήτων και λοιπών συμβολαιογραφικών πράξεων όπως ορίζονται στην ανωτέρω διάταξη.

Από τις επαπειλούμενες μεταρρυθμίσεις με το περίφημο «άνοιγμα των επαγγελμάτων», έχει βρεθεί στο στόχαστρο, εκτός των άλλων, η παράσταση μας στα συμβόλαια και ιδίως υπέρ του πωλητή.

Δυστυχώς, τα μηνύματα έρχονται καταιγιστικά από παντού. Όλη η δικηγορική Ελλάδα πλην ημών απέχει και διαμαρτύρεται. Το δικηγορικό λειτούργημα – επάγγελμα βάλλεται πανταχόθεν.

Ο Δ.Σ.Α. επαίρεται γιατί, λέει, κατόρθωσε να γλυτώσει τις ελάχιστες νόμιμες αμοιβές. Κρύβεται όμως πίσω από τις λέξεις, αρνούμενος να δεχθεί ότι αυτές δεν είναι πια υποχρεωτικές. Αρνούμενος να δεχθεί ότι πλέον θα υπάρχει η δυνατότητα και για κατώτερες από αυτές. Αρνούμενος να δεχθεί ότι αυτό που εν τέλει επετεύχθη είναι αποκλειστικά και μόνο η εξασφάλιση της συνέχισης της απρόσκοπτης χρηματοδότησης του, γιατί ακόμη και αν τελικά αμειβόμαστε με μικρότερη από την ελάχιστη αμοιβή, θα τεκμαίρεται ότι εισπράττουμε την ελάχιστη, θα παρακρατείται ποσοστό από την ελάχιστη και ο Φ.Π.Α. και πάλι βάσει της ελάχιστης θα υπολογίζεται. (Για αυτό το τελευταίο διατηρώ τις επιφυλάξεις μου λόγω ελλιπούς ενημέρωσης η οποία όμως δεν οφείλεται σε δικό μου σφάλμα).

Αποδεχόμενη την τιμητική πρόσκληση του Γιάννη Αδαμόπουλου, είχα απόλυτη γνώση του γεγονότος ότι η υποψηφιότητά μου δεν καταγράφει τη συνδικαλιστική διαδρομή άλλων εμπλεκόμενων στην εκλογική διαδικασία. Ανάλογη είναι η επιφύλαξη και για τη σύνθεση του ψηφοδελτίου της «Κοινωνίας των Δικηγόρων» συνολικά▪ πράγματι, πολλοί εκτίθενται για πρώτη φορά στην κρίση των συναδέλφων.

Είναι τελικά τόσο αρνητικό αυτό; Νομίζω όχι, αν αναλογιστεί κανείς τα επιτεύγματα των «έμπειρων»... Δεν έχω καμία διάθεση να υποβαθμίσω ή να απαξιώσω τη χρόνια εμπιστοσύνη της δικηγορικής κοινότητας προς ορισμένα πρόσωπα. Είναι όμως καιρός να τους καταλογιστεί το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για τη σημερινή κατάσταση. Να τονιστεί ότι οι συνδικαλιστικές «περγαμηνές» είναι πολλές φορές προϊόν υποταγής στην άκρατη κομματικοποίηση των διαδικασιών και στην επικράτηση «γραμμών» και άλλων πρακτικών, ξένων προς τη δικηγορική δεοντολογία.

Αγαπητές και Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Οι επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου και Συμβούλων του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών διεξάγονται στην πιο κρίσιμη και κομβική συγκυρία για το μέλλον μας. Βιώνουμε την ουσιαστική κατάργηση απονομής της δικαιοσύνης, τη συστηματική απαξίωση και συρρίκνωση της δικηγορικής ύλης, τη δαιδαλώδη και ατελέσφορη καθημερινή πρακτική και, προσφάτως, τη μεθοδευμένη μετάλλαξή μας σε διεκπεραιωτές και φοροσυλλέκτες.

Αγαπητές και Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Έχοντας την ακλόνητη πεποίθηση ότι ο σύγχρονος Δικηγόρος, δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει αμέτοχος θεατής, όσων επιχειρούνται ερήμην του και σε βάρος του, αλλά να (αντι)δράσει ως Ανεξάρτητος Δημόσιος Λειτουργός και ως Αδέσμευτος Επαγγελματίας, κατέρχομαι ως υποψήφιος Σύμβουλος του Συλλόγου μας με το συνδυασμό «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ» και επικεφαλής τον εκλεκτό συνάδελφο, Γιάννη Αδαμόπουλο.